සබඳ,
කුමක්ද ඒ
නුඹ වයන තත් අතර
ගැඹුරින් ඇසෙමින් නොඇසෙන
සිහින් අදෝනාව..?
හදවත ස්පර්ශ කරන..
මා මෙතැන නොපවතින
බව
නොකියා කියන
හදවත මැද තබන
නොපැහැදිලි
හාදුව..?
සොඳුර නුඹ
තරමට
හදවත මෘදු කරන,
තෙත්ම තැන්
පිරික්සා කිණිසි පහරවල්
තබන ඒ
වැයෙන රිදුම...?
කවුලුව එපිටින්
හාත්පස කඳුකරය වැළඳගෙන
පතිත වෙන මෝසම,
තවටත් ඉකිගසමින්
ලියන ප්‍රේමයද
විලෝ ගස...?
ඝනැති මීදුමක් අතර
හුදකලාවක,
නිතර රිදුමෙන් පත් හලන..
ප්‍රේමයේ ඉසව්වක් හෝ
නොදුටු තැන,
හදවත සුසර කල
හැකි ලෙස
වියැළෙන...,
චෙලෝවද ඒ
විලෝ ගසක
වියැළුනු හදවත....,
එයද මෙතරම්
මිහිරිව වැයෙමින්
හදවත බැඳ තබා
දවා අළු කරන
විලෝ ගසක ප්‍රේමය....!
No comments:
Post a Comment