Tuesday, July 17, 2018

ඒ කවිය නොගයන්න



රොබරෝසියන් නැවත නුඹ 
කඳුළු නොසලන්න,
දම්පැහැය ඇතී හැඬූ බව දැනගන්න..

රතු අරලිය ආයෙ නොකියන්න
සුළඟ තව ළංවෙන්න,
නුඹට වෙයි පා වෙවී මියයන්න..

නෙළුම් පත නුඹට බැහැ 
නොරැඳෙන පින්න සිපගන්න,
ඉතින් තව නොහඬන්න...

කිරිල්ලිය හිත රිදෙන
ඒ කවිය නොගයන්න,
      සැනසිලා මට ඉන්න...!!!!!    


                   

No comments:

Post a Comment

අංශුමාත්‍ර

කවුළුවෙන් එපිට පිට නොපෙනන තරම් වැස්ස ය.ඒ ශබ්දය,අඳුර එකතු වී කැඩී බිඳී ගිය මා එකතුකර අලවමින් සිටිනවා වැනි හැඟීමකි.ඇතැම් විට ඒ මා වර්ෂාව ට ...