Thursday, July 19, 2018

අමතක නොවන මතක

මකනකොට සමහර මතක
නොමැකෙනව ඇති..
ඉතිං තදින්ම, මකන්න ගිහින්
හිතම හූරගන්නව ඇති...

අකමැතිම වැස්ස වහිනකොට
නොතෙමී බේරෙන්න දුවනවා ඇති..
අපේ හදවත් තෙමුණ හැටියට,
මේක මොකද්දැ'යි නුඹ තෙමෙනවා ඇති...

ලියපු කවි පිටු ගණන් මේසෙ උඩ
සීතලට ගැහෙනවා ඇති..
ඒත් ඒ ගැන වගක් නැතිවම,තවම
මගෙ කවියෙ අඩු වචනල නුඹ හොයනවා ඇති...

යනෙන කොට මග දිගට සමහර තැන්,
උවමනාවෙන් බලනවා ඇති..
බලපොරොත්තුව නැති උනත්,
ඒ හැමතැනකම මං ඇති...

වෙනද වාගෙම ආසම කෝපි එක,
නොබී සීතල වෙන හැටි...
හිතම කොඳුරන මගෙ රහස් ඔක්කොම,
වැස්ස නුඹ හොරෙන් අහන් ඉන්න ඇති...

නොකිව්වත් මිනිසුන් හිඳී තාමත්
පාට කරන්න හීන නැතී...
ජීවිතේ හිස් තැනක් ,
මැරෙනකන් පුරවන්න බැරී....


No comments:

Post a Comment

අංශුමාත්‍ර

කවුළුවෙන් එපිට පිට නොපෙනන තරම් වැස්ස ය.ඒ ශබ්දය,අඳුර එකතු වී කැඩී බිඳී ගිය මා එකතුකර අලවමින් සිටිනවා වැනි හැඟීමකි.ඇතැම් විට ඒ මා වර්ෂාව ට ...